VAZGEÇME TARİFİ

Vazgeçişimi yazmak kolay olmadı elbette. Öncelikle tüm ümitlerinizi kaybetmeniz, o leziz ve derin acınızı uzun süre muhafaza etmeniz gerekiyor. Aynı vazgeçişi defalarca yaşadığınızda ise artık gerçek vazgeçişle yüzleşmeye hazır olursunuz.
Yüzleştiğimden emin değilim ama vazgeçtiğimden eminim artık.
Ahh!Bu durumun  mücadeleci bir ruhu ne çok zedelediğini bilemezsiniz.
İç-dış muhakemeler,tekrarlar,monologlar,sanrılar,yakarış,bitiş ve bir dakikalık saygı duruşu.
Tüm bu olanlara rağmen bir arpa boyu yol alamamak, bir hiçliğin içinde çırpınmak, kör bir ruha boş yere seslenmek.
 Kesin vazgeçişimin yoluna çiçekler dizen ise herkese dağıttığı ilgi ve sevgisini sizden sakınan bir adamın dimdik duran silüeti. Kör ruhun boş silüeti.
Kabull!Direnmek yersiz.Bir şeylerin değişeceğine dair inancı tümüyle kaybederek devam etmeliydim yola. Küçük bir kız çocuğu gibi kendimi mucizelere inandırmak ve yalanlarla avutmak akıl karı değildi.İyi hoş aklımda sürekli benimle kalan bir yapıda değildi ya neyse.
Tartışma konusu; Onlar gibi olmalıydım, onlar gibi olmalıyım! Bu dünyaya kolay entegre olan, çabuk unutan ,çabuk tüketen bir varlık haline bürünmeliyim.Beni sevenlerin üstüne basıp geçmeli, düzene uymalı, Vefayı sadece semt ismi olarak bilmeliyim.
Başa dönmeliyim. Zamanı geriye sarma martavalları filan işte, bilirsiniz. Herkesleşmeliyim, ne dersiniz!
O zaman size vazgeçmenin kolaylığını anlatan, içi dolu bir metin sunabilirdim. Eminim alkışlardınız beni. Şu an takıntılı bir ucube olduğumu düşünen siz, herkesleşsem beni AYAKTA ALKIŞLARDINIZ.
Siz, sizden vazgeçeni, üstünüze basıp geçeni hep alkışlarsınız.
Bu sefer dönüş yok, VAZGEÇTİM, alkışlayın beni,hadi!