KOPAN PARÇA

Koca bir parçam koptu,
Ama nerede olduğunu biliyorum Tanrım!
Orada işte, yatağın tam altında saklanıyor.
Karyolanın duvara bakan tarafındaki sol metal ayağına dolanmış.
Dolanmamış sanki, sıkı sıkı sarılmış.
Yaz gecelerinde soğuk duvara değen kol ve bacaklar gibi ara ara değiyor olduğu yerdeki duvara.
İrkiliyor, sarılıyor yine karyolanın sol metal bacağına.
Sonra... Bir müddet sonra çıkıyor, mavi koltuklara seriliyor parçam.Mavi mavi ağlıyor koltuklar leke olmasın artık diye.
Ne çok leke barındırıyor o koltuklar.
Kimse görmemeli beni diyor, varlığımı kimse farketmemeli. Hele ev sahibi asla!
Evet Tanrım, son parçamın da üstüne basılmasından korkuyorum, kutsa beni.