AH ÇİÇEK!

Bir çiçek var rüyalarımda.
Bir çiçek diyorum ki kökleri kalbime uzanırdı.
Bir çiçek! Bulunduğu saksıda hüzünle kıvranırdı.
Yetmemiş olacak ki saksısına, tıpkı benim gibi. Almışlar onu; sanki , sanki büyük saksıda daha rahat edecekmiş gibi.
İyi olan her şeyi yok eden bir sahibi vardı, daha fazla direnemezdi elbette ki.
Saksısı değişti ve çiçek unuttu beni, ben unuttum çiçeği.
Unutmadım, unutmadım naif dallarındaki çaresizliği.
Çiçek unutamadı beni, ben unutamadım çiçeği.
Acı içinde büyüyor, yaz akşamlarında kalbime uzanan kökleri parçalandı şimdi.